Rogownica Biebersteina

Rogownica Biebersteina
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	goździkowate
Rodzaj	rogownica
Gatunek	rogownica Biebersteina
	Nazwa systematyczna
	Cerastium biebersteinii DC.; Mém. Soc. Phys. Genève 1:436. 1822
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rogownica Biebersteina (Cerastium biebersteinii DC.) – gatunek byliny należący do rodziny goździkowatych. Pochodzi z Krymu^[3]. Jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Morfologia

Pokrój: Roślina o wznoszących się i pokładających pędach. Cała jest gęsto, srebrzyście kutnerowata. Łodyga osiąga długość 15–30 (45) cm. Oprócz łodyg kwiatowych wytwarza także pędy płonne.
Liście: Ulistnienie nakrzyżległe. Liście lancetowate, ostro zakończone, o długości 20–50 mm i szerokości 3–8 mm.
Kwiaty: Promieniste, białe, 5-krotne. Działki kielicha o długości 6–10 mm, wolne. Płatki korony ok. dwukrotnie dłuższe od działek kielicha, wcięte niemal do połowy długości. Wewnątrz korony 1 słupek z 5 szyjkami (rzadko czterema) i zwykle 10 pręcików. Kwitnie od połowy maja do lipca.
Owoce: 10-ząbkowa torebka o płaskich ząbkach.
Gatunki podobne: W uprawie spotyka się bardzo podobną rogownicę kutnerowatą, również srebrzyście kutnerowatą. Ma nieco mniejsze liście (10–30 mm długości i 2–5 mm szerokości), a jej torebki mają odgięte ząbki.

Zastosowanie

Roślina ozdobna. Jest dość powszechnie uprawiana. Ze względu na biało-srebrzysty kolor całej rośliny doskonale komponuje się z innymi roślinami. Tworzy zwarte kobierce. Szczególnie nadaje się do ogródków skalnych, na murki, skarpy, obwódki. Może też być używana jako roślina okrywowa pod iglaki (jej srebrzysty kolor stanowi doskonałe tło dla zieleni).

Uprawa

Wymagania: Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, wystarcza jej średnio żyzna ziemia ogrodowa. Jest też dość wytrzymała na suszę. Potrzebuje natomiast dużo słońca.
Rozmnażanie: Najłatwiej rozmnaża się ją poprzez podział bryły korzeniowej lub sadzonkowanie z pędów nadziemnych. Może być też rozmnażana przez nasiona.
Pielęgnacja: Rośnie dość ekspansywnie i uprawiana w ogródku skalnym może zagłuszać inne, wolniej rosnące skalniaki, tym bardziej, że zwykle sama się wysiewa. Wymaga zatem kontroli rozrostu.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-12] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].

Bibliografia

Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X. (Zastosowanie i uprawa)
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8. (Morfologia)

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-12] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].

[1]

[2]

[3]